puntako
I .
(Sust.).
1.
(L, BN; ph- S; Foix ap. Lh.)
Ref.:
Lh;
Lrq (phünta)
.
Pluma de escribir.
"Plume à écrire (on dit aujourd'hui plüma)"
Lrq.
2.
(G-azp).
Cheque, talón.
"Cada una de éstas [libranzas, cheques o talones de un talonario] se llama puntakoa, txartela. Puntakoa eman, ondokoa utzi
"
Gketx Loiola (s.v. ondoko).
3.
"
Oinaren-puntako (Lf), instrument à prendre pointure"
Lh.
II.
(Adj.).
1.
(V-gip, G-azp)
Ref.:
Etxba Eib; Gketx Loiola; Elexp Berg.
.
"Eminente, sobresaliente. Aixa zarra, kaxagiñ puntakua zan
"
Etxba Eib. "Umegin-berritan gizena badago, esne-beia ez da puntakoa" Gketx Loiola. "Txal ona dok, puntakua bez baiña txarra bez" Elexp Berg.
.
2.
(V-gip, G-azp)
Ref.:
Iz ArOñ; Gketx Loiola; Elexp Berg.
.
"
Púntakuak ezárritta. Llámase púntakuak a los bueyes, vacas, etc., que se coloca en vanguardia y que tienen tras de sí a otros"
Iz
ArOñ
111n.
"
Iru 'aldikin' ekarri diagu aldapa ortan gurdia; gorriak ondoko ta beltzak puntako
"
Gketx Loiola (s.v. ondoko).
"
Bi pare iri danian ba aurrekuei puntako irixak esate jakuek
"
Elexp Berg. "Narbaizara eruaittue gure irixak puntako eitteko" Ib.
Goldetzeko, Orejatik idiak ekartzen genituan, da puntakoak etxeko beiak.
JAzpiroz 80.
PUNTA-PUNTAKO
(Intens. de puntako). Excelente. "Punta-puntako dantzarixak dare Bergaran" Elexp Berg.
Berak egin oi zituan Eguberritarako Gabon-kantak, eta Festa-berrirako pastoralak; gure erriko gazteek ateratzen zituzten, eta punta-puntakoak zirala zioten danek.
Berron Kijote 137.
PUNTTAKO.
a)
(Adj.).
Estricto, puntilloso.
Beldurra baitugu Oxobi, Piarres eta So-egile batzuek lerro hauk irakurtuko dituztela... eta aski punttakoak direla Euskarari buruz... goraxago egin huts batez barkamendu nahi diotegu, orai berean, galdetu.
Zerb Azk 99.
b)
(Sust.).
Pluma.
Irria eta zirtoa iturriaren pare punttakotik bazarizkola.
Lf ELit 236.
Miretsia zagoen mirikua aphez onaren gogo zalhoin eta punttako erneari.
Ib. 272.