pinp
(Onomat. de golpe, crepitación).
v. pin.
Gaztenak pinp paderan, arno goporrean!
Barb Sup 185.
Hiru orenetan xuxen, pinp eta punp, arrabotsak hasi dira, soinuak ere eta esku zartak ere bai.
Herr 31-7-1957 (ap. DRA; la ref. es incorrecta).
Pinp eta panp atea muturrerat zanpatu.
SoEg Herr 20-8-1970, 4.