rast
rasta,
ras
(Onomat. que representa la brusquedad con que se hace u ocurre una cosa). Cf. rau.
Alako batean rras! besoa askatuta, ekiten dio lasterrari, ta atzeko atetik igesegin zun usu ta arin.
Or SCruz 30s.
Artzen zituan erditik eta bi puska eginda, etxea baño aundiago, rraast! ontzi-gañera urez baztar guztiak betetzen.
Anab Poli 61.
Alako batean, rrast! sartzen da opiziala, aren atzetik.
Ib. 56.
Ordu lauren barru urten ebanean, aratxuagoko amuma zarrari jaramonik be egin barik, rasta! eldu zan Txinpas Don Enrikeganaño.
Bilbao IpuiB 80.
Automovil bat albotik iragan eta rast! Arropak khendu.
Osk Kurl 216.
Oillotegira joanda, disimuluan begiraka oillaskoei [...] Gero [...]. Rast!, lepoa.
Zendoia 79.