rrau
(Onomat. que representa la rapidez o brusquedad con que se hace u ocurre una cosa). Cf. rast.
Anjel sukaldera eldu zanean, rau, eregi zan bat batera leioa.
Apaol 71.
Ia berriz... oraingoan... rau! Ederki motell, lenengoan!
Urruz Zer 143.
Rrau, itzuli zen kalonjeen alderat.
Zerb Ipuinak 665.
Andik lenengoz aldegin zunean, kale luze batean barrena joana gogoan zedukan. Baliatuko ote zion? Alako batean rrau, sapailloan bera.
Or SCruz 47.
Kasik burniya beziñ fuertiak / eskuak eta gerriyak, / rau sartzen ziran aurrera eta / an kolpe izugarriyak.
Tx B II 32.
Rau!, bota zidakan atsekia.
TP Kattalin 182.
Treñeru biyak rrau! irten dira, / irten oldar bat-batean.
EA OlBe 76.
Eta berriro, rau! eldu ta altxatzen zuan zakua.
Salav 104.
Rau! Etorri omen zitzaion [deabru] bat.
JAzpiroz 96.
Bota albotik danbarra eta / rau artuko zizun aide.
Zendoia 226.
"Onomatopeya del acto de morder"
BeraLzM.
Horien bien ezteietara / erregea zaldiz heldu da, / rrau, rrau, rra, / rrau, rrau, rra, / ezpata gerrian, rrau, rrau, rra! Lf ELit 37.
Andratxo batek txintxintxintxin / antxe zeduzkan rau rau rau rau / iru alaba pollitak txintxin txin (AN).
A EY IV 374.