politu
(
V, G, AN ap. A
; Lcc,
Lar,
Aq 382
(G, AN),
Añ,
Zam Voc),
pulitu (
SP)
"Polir, pilitu" Lcc (sic, probablemente por politu; cf. ib. "polideza, polidezea"). "Pulitu da, est devenu joli" SP. "Esmerar, pulir" Lar y Añ. "Alificar" Aq 382. "Adornar", "asear", "hermosear" Añ. "Embellecerse" A.
Politu, galantu, bitxitu ta edertuten dituez apaindura zoragarriakaz.
Añ
MisE
46.
Orma ta tabiketan ieltsoz luzidu, / gero edurra legez ederto zuritu / azkenez pinturazko lorakaz politu.
AB AmaE 214.
Kepa Deunaren jaietan lenao / emen ziraden zezenak, / aurrez asita plaza politzen / gizonak or dabizenak.
FEtxeb 94.
(Con reduplicación intens.).
[Illargia] ondo etorria izan bekigu ona, / odeiak zidar, urrez, poli polituaz, / igo begi igo, bai, igo gora gora.
AB AmaE 392.
Pulir.
Lima batek argitu ta polituten dau burriña latz motela.
Añ
MisE
69.
pulitu. (Part. en función de adj.).
Limpio.
Jende ber-egitez pulitu litekeien ta edertasuna maite lukeien bat zikhintzen balute.
"Propre"
.
Birjin
221.
"Elegante, pulidua
"
Lcc.
POLLITU
(AN, L, BN, S, R ap. A; Dv, H (+ pullitu)). "Izan zaite garbiki iauntzia, ez harroki, gaineko garbitasunak berak pullitzen du
pullita eztena ere, harrotasunak ordean pullita ere itsusten du, [...] la propreté dans l'habillement toute seule rend jolie et agréable même celle qui ne l'est pas [...]" H. "Embellecerse" A.