ruina
1.
Ruina.
Cf. arruinatu.
Haren ruinák berriz edifikaturen ditut.
Lç Act 15, 16 (He erorikoak, TB egotzundarrak, Dv zathi urratuak, Ol iraulkiñak, Ker etxe-ondakiñak, IBk horma eroriak, IBe horma hondatuak).
Alferkeriak burdinean egitendu erdolla, [...] etxeetan ruina o erortzea [...].
FamInst
932.
2.
Ruina, destrucción.
Eztu hartzen plazerik bizien galzian eta ruinan.
Tt Onsa 153.