solastiar
1.
(SP (-lh-), H (+ -lh-)).
"
Solhastiarra, discoureur, qui se plait à discourir"
SP.
"Qui aime à beaucoup parler, qui en a habitude"
H.
v. solasturi.
Elhestari dire edo solastiar handi, bereziki gizonak.
Prop 1910, 28.
(ap. DRA)
2.
"(L), interlocutor"
A.
Gure bi solastiarrak [...] elkharren artean mintza zitazken nihork aditu gabe.
Atheka 112.
3.
"(L-sar), personas ligadas con cierta relación mayor que el mero conocimiento, pero que no llega a la amistad"
A.