polikitu
1.
Embellecer, pulir.
Oiek polikitu, apañdu ta edertu bearrean, lotsarik gabe berak beren nagitasunez itsustu, larrutu ta desegin izan dute.
Cb EBO 10.
[Arriaren] beste puska moldakaitza, landu ta polikitu gabe bere artan geratzen da, edo an datza.
Ib. 45.
2.
Ir más despacio.
"
Polikitu egin zan (G-azp), polikixeago zoaz (AN-gip), poliki(ag)otu egin zan (G-azp)"
Gte Erd 145.
POLLIKITU
(Forma con palat. expresiva). Mejorar.
Eta baditu [eriak] Kanboko egoitzan, pollikitzen hastearekin, inguru hetako hariztegi eta parke ederrak.
Larre ArtzainE 66.