(
H),
sarizaile.
(El) que recompensa.
[Sinistu biar dogu] Jaungoikua dala sarizaile, sari emoile edo erremuneradoria.
Astar II 6.
Zindo guzien saritzallea Ni naiz.
Ol Imit III 3, 4 (Ch saristatzen ditut
).
Sinetsi behar bait du, hura ba dela eta haren bila dabiltzanen saritzaile dela.
IBe He 11, 6 (TB sariemaile
).
saritzale (Lar).
"Furrier en las caballerizas reales"
Lar.