sarriro
(Lar, Añ, Izt 27v, Dv, H (s.v. sarri), A (que cita Añ CS)).
A menudo.
"Frequentemente"
Lar.
"Ordinariamente, frecuentemente"
Lar, Añ.
"Repetidamente"
Añ.
Erregututen deutsut ekin ta erago daiozula sarriro deboziño santu oni.
Añ
EL1
177.
Sarriro ziñatutera oitu zitezela.
Añ
CS
16.
Janariyak abondo / eta ardaoa merke, / alogera sarriro / ta bolsia bete.
Ulib ( in
FrantzesB II 35
).
Bei-tema oek Gipuzkoan jokatzen dira sarriro txit.
Izt C 246.
Eliz-Ama Santak ain sarriro Meza Santan irakurtzen digun [parabola] au.
Lard 433.
Naigabe asko ematen diozka, estutzen du sarriro.
Ag Serm 164.
Ain modutan [...] ze sarriro aditu zaion esaten.
Kortazar Serm 429.
Alkarren artean sarriro eukiten ebezan aonelako autu-mautuak.
Bilbao IpuiB 19.
Bere zeregin eta
otoitz-aldiak itxi barik, araxe zuzentzen zan sarriro.
Onaind STeresa 52.