oriatu
1.
(-au V-gip, G-azp),
oreatu (-au G-azp)
Ref.:
Elexp Berg;
ZestErret
(
oreau/oriau
)
.
(Vb.).
"Orear(se), ventilar(se). Egun guztia etxezuluan sartuta gare eta goazen kanpora puxkat oriatzera. [...]
Zabaldu bentania abitaziñua oriau deiñ
"
Elexp Berg.
.
2.
(Sust.).
"Acción y efecto de orearse. Etxetik etara eta oriau bat emon bia otsake amai. Jubilauen bazkaixan arek artu zeban oriaua
"
Elexp Berg
.
"
Manta oriatzea nua
"
ZestErret.