1. Zabala baserria, Asteasu (Gipuzkoa). Argazkia: Indalezio Ojanguren.
Sorginek larri ibili zuten gure aita. Bazirela esaten zuen hark, baina direnik ez dela esan behar.
Batean bertsotara omen zihoan norabait, Andoaina edo horra, eta orduan orain adina modu ez eta oinez zihoan.
Bide-bazterrean atso bat omen zegoen, atso erdi mozkor holakoren bat, eta lagunek esan zioten:
─Pello, bertsoa botaiok horri.
Eta hari gustatu ez zitzaion bertsoren bat bota zion, eta Jesus!, sekulako maldizioak atso hark esan omen zizkion: akordatuko zela eta akordatuko zela.
Askotan esaten zuen bazekiela seguru ─edan ez zuen hark egin eta─ bueltan gauean nola zetorren, eta noraino etorri zen ere bai; eta hurrena bere burua bi hankak belaunetarainoko urean ibaian zituela ezagutu zuen.
Handik zalapartaka atera eta aurreneko baserriaren ateak jo zituen.
─Nor da? ─galdetu zioten.
─Pello Errota.
─Zer zabiltza garai honetan?
─Non nagoen ere ez dakit ba.
─Hara ba, liburua baneukan, baina ezta gogoratu ere.
Meza-liburua meza ondoan aldarean zabalik utziz gero, elizan sorginik bada, ezin aterarik gelditzen dela esaten da, eta hala egin zuten hurrengo igandean.
Eta bigarrengo mezan, zortzietakoan alegia, herriko atso zahar bat elizatik ezin aterarik gelditu zen. Orduan jakin zen atso hura sorgin bihurtu zela, eta don Lorentzori bidera atera zitzaiona ere bera zela.
Harrezkero don Lorentzo gaixorik egon zen franko denboran. Lorik egiten ez zuela ere, ez dakit zenbat denbora pasa zuen. Azkenean, medikuak jaioterrira bidali zuen, bolada bat han pasa zezan.
Gure sukaldean kontatzen zuen gero bere gertaera hori, eta guk esaten genion:
─Esaera zaharra da ba, don Lorentzo, sorginik ez denik ez dela esan behar, baina denik ere ez.
Eta don Lorentzok esaten zuen:
─Ni larri ibili ninduten ba!...
ELIZEGI, Mikela, ZAVALA, Antonio (2016). Pello Errotaren bizitza bere alabak kontatua. Donostia: Hauspoa 2. (49-53). Jatorrizkoa, hemen.
Irudiak
- https://www.guregipuzkoa.eus/
. - EuskoMedia Fundazioa. https://www.ondarebideak.eus/erakutsi_item?id=1239787 . .
